In de hele wereld zijn herdenkingen. Voor oorlogsslachtoffers, rampen en andere ingrijpende gebeurtenissen. Elk land kent zijn eigen manier om te herdenken.
Groot-Brittannië heeft in 2013 de 100e verjaardag van de eerste Wereldoorlog herdacht. Voor deze herdenking (die vier jaar heeft geduurd) heeft de Britse regering 50 miljoen pond (bijna 60 miljoen euro) vrijgemaakt. Bij deze herdenking stond de wake bij kaarslicht in Westminster.
In oktober 2017 is koning Bhumibol van Thailand, ruim een jaar na zijn overlijden, gecremeerd. Bij de crematie -een plechtigheid die vijf dagen duurde- waren miljoenen mensen aanwezig. Het jaar tussen zijn overlijden en zijn crematie was het hele land in rouw. Naar het werk droeg iedereen, een jaar lang, uit respect alleen maar zwarte kleding.
Na het overlijden van een familielid binnen een Indonesisch gezin wordt de dierbare in ere gehouden door hem of haar op de zevende, de veertigste, en de honderdste dag te herdenken. Op de zevende dag verlaat de geest van de overledene het huis voorgoed. Op de veertigste dag wordt een selamatan (maaltijd) gegeven door familie en vrienden. Voor de bereiding van de maaltijd gelden enkele regels; er wordt nasi koening gemaakt. (gele rijst) Maar ook moet er een lege plaats aan tafel worden ingeruimd voor de dierbare. Op de honderdste dag komt men weer samen, omdat het lichaam dan de hemel heeft bereikt.
In Madagascar vieren de bewoners om de zeven jaar ‘Famadihana’. Schrik niet, maar dit houdt in dat de overledenen worden opgegraven, ingewikkeld in doeken. Die dag dansen, praten, en vieren ze feest met de overledenen.